1. |
Sommernachtstraum
01:08
|
|||
2. |
||||
A noiteboa en Harlem non é como a Festa da Filloa de Lestedo, pero a xente di: chegou o intre de ir con Kunta-Kinte ombreiro con ombreiro. En Celanova black power non hai aínda que todos traballamos como negros, serenatas con leite de pantera de Venezuela para aliviar o sufrimento. A moeda ten unha cousa moi clara: a uns caeulles de cruz e a outros de cara; cando se creou o mundo foi mal repartido: a uns tocoulles a sede e a outros o viño. En Baltimore e en Bertamiráns twitteamos citas para a playstation, compramos no Día botellas de vodka e afoga o Frank Sobotka que levamos dentro. A noiteboa en Harlem non é como a Nosa Señora do Corpiño, pero a xente xa está a poñer os tenis para ir con Malcolm X á porta dos camiños.
|
||||
3. |
A vitoria
03:14
|
|||
Humana como son crin na vitoria como cre unha nena na festa da parroquia. Queimei a pel no verán, foi un momento nada máis. Que merda de memoria. Non vou facer nunca máis por estar triste, e ti vaille chorar os vellos tempos a outra mona, hai a quen si lle divirte. Eu seguirei bailando en setembro. Lucirei toda de festa por dentro, por fóra os vaqueiros vellos. Podiades vir cantar á miña casa. Eu son unha orquestra das de antes e o resto esquézoo: como esquezo o amor, se non o quero, esquezo o desemprego. Como esquezo o amor que me abandona, eu así me rebelo.
|
||||
4. |
Noites de agosto
03:34
|
|||
O mundo comeza a dar medo pero na Galiza non hai cámara de gas. Só esta tristeza azul como os sugus de ananás. Antes faciamos cancións e agora facemos espaguetis con atún. Se hai que ir embora molaría que non fósemos ningún. Noites de agosto, a lúa brilla ingrata no ceo. Noites de agosto, parece que non fósemos tan feos. Noites de agosto, e bailar algunha vez un tema lento. Noites de agosto, e podernos agarrar por un momento. A nosa natureza é precaria como esas orquestras que tocan en camións. Baila esta cumbia aínda que logo che estoupe o corazón. Noites de agosto, a lúa brilla ingrata no ceo. Noites de agosto, parece que non fósemos tan feos. Noites de agosto, e a ver o que facemos en setembro. Noites de agosto, non haberá inverno.
|
||||
5. |
O amor en technicolor
03:32
|
|||
No solpor do domingo, partida de dominó. Non resolvo, mais distingo o aquel da túa voz. Fala de slips de platino e de vermús con sifón, aires de tipo divino, dandis que non di que non. A canción do verán, bailes que non volverán. Vacilón, singular: rodar e rodar. Aquela tropa de arrieiros, artistas da perdición; nas súas trobas os primeiros, lanzais baixo o neón. Aquelas catas de viño, aquel look de telefilm, as feridas do camiño tapadas con betadine. O fulgor do champán, tempos que non volverán. Un primor de galán. Dirán... Din... Dirán... As cintas do videoclube, as tipas do videoclip, a vella tatoo da pube, as novas llantas do jeep. Tan xenial, tan de lei, a época da que falei. What do you want? What do you say? Vouvos cantar como sei un final con delay.
|
||||
6. |
La vita nuova
03:44
|
|||
Baixo a luz da pirotecnia, con camisas dos setenta dúas sombras buscan chapas no lodo da tristeza. O técnico de son está a probar as voces de onte e de pasadomañá. Van xogar ás escopetas, séntese o playback da orquestra, business é business na lei da feira. Cariño como o noso é un castigo que se leva na alma e no intestino. Hoxe unha noite haberá como un bolero sincero que queima como o alcol, ou a voz de Nat King Cole. Aqueles ollos verdes traidores se te collen da man para ver as estrelas dun soño de verán. Acabarán na caravana, soa música italiana, vita nuova, sexo breve e os anos pasan. E o técnico de son está a enroscar os cables todos na resaca de mañá.
|
||||
7. |
||||
A noiteboa en Harlem non é como a Festa da Filloa de Lestedo, pero a xente di: chegou o intre de ir con Kunta-Kinte ombreiro con ombreiro. En Celanova black power non hai aínda que todos traballamos como negros, serenatas con leite de pantera de Venezuela para aliviar o sufrimento. A moeda ten unha cousa moi clara: a uns caeulles de cruz e a outros de cara; cando se creou o mundo foi mal repartido: a uns tocoulles a sede e a outros o viño. En Baltimore e en Bertamiráns twitteamos citas para a playstation, compramos no Día botellas de vodka e afoga o Frank Sobotka que levamos dentro. A noiteboa en Harlem non é como a festa do San Roque de Marrozos, pero a xente xa está a aprender calipso para ir con Robert Mitchum a fume de carozo. A moeda ten unha cousa moi clara: a uns caeulles de cruz e a outros de cara; cando se creou foi repartido mal o mundo: a uns tocoulles a auga e a outros o bourbon.
|
Ataque Escampe Santiago De Compostela, Spain
Cancións con salsa agridoce.
Contratación: info@tremendoaudiovisual.com
+34 629175996
Streaming and Download help
If you like Ataque Escampe, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp